Wszystkie nauczania Centrum Kabbalah opierają się na starożytnych tekstach Kabbalah, takich jak Ksiega Zohar oraz pismach wielkiego, szesnastowiecznego kabalisty Rav’a Izaaka Lurii (zwanego Ari).
Wewnętrzne rozumienie tych fundamentalnych tekstów było przekazywane studentom przez nauczycieli przez 4000 lat. W 1922 roku założyciel Kabbalah Center Rav Yehuda Ashlag ukończył pierwsze tłumaczenie Ksiegi Zohar ze starożytnego języka aramejskiego na współczesny język hebrajski. Był to bardzo ważny moment w historii Kabbalah, ponieważ po raz pierwszy udostępniono jej mądrość zwykłym ludziom. Gdy Rav Ashlag odszedł , jego najbliższy uczeń Rav Brandwein kontynuował rozprzestrzenianie mądrości Kabbalah. Rav Berg przez lata studiował nauki wraz z Rav Brandweinem. Byli ze sobą bardzo blisko związani, co pokazuje ich korespondencja znajdująca się w Centrum. Po odejściu Rav Brandweina „przywództwo” w Kabbalah Center objął Rav Berg.
Pierwsze, kompletne, 23 tomowe tłumaczenie Księgi Zohar
Centrum jest dumne z sukcesu, jakim jest przekazywanie starożytnej mądrości nowoczesnym językiem, aby ludzie mogli uczynić swe życie lepszym. Kabbalah Center wydało wiele książek i przewodników medytacyjnych. Prawdopodobnie najważniejsze jest pierwsze, kompletne, 23 tomowe angielskie tłumaczenie Księgi Zohar, autorstwa Michaela Berga. Przez stulecia istniały jedynie tłumaczenia częściowe.
HISTORYCZNE POSTACIE
* ABRAHAM – 4000 LAT TEMU
* MOJŻESZ – 3400 LAT TEMU
* RABBI SHIMON BAR YOHAI – 70 ROK P.N.E.
* “THE ARI” RABBI ISAAK LURIA – XVI WIEK
* RABBI ABRAHAM AZULAI – XVII WIEK
* BAAL SHEM TOV – XVII WIEK
* RABBI MOSHE LUZZATO – XVIII WIEK
* RABBI NACHMAN OF BRESLAV – XVIII WIEK
* RABBI YEHUDA ASHLAG – POCZĄTEK XX WIEKU
* RABBI YEHUDA BRANDWEIN – POŁOWA XX WIEKU
* RAV I KAREN BERG – XXI WIEK
ABRACHAM – 4000 lat temu
Abraham. Patriarcha Judaizmu. Przyczynek Chrześcijaństwa. Ojciec Islamu.
Abraham był pierwszym człowiekiem, który zdał sobie sprawę, że jest tylko jeden Bóg, że cały wszechświat jest połączony w jedną całość na głębszym poziomie rzeczywistości. Wielki patriarcha był od zarania cywilizacji ludzkiej pierwszym człowiekiem, który spisał prawdziwą wersję księgi Kabbalah. Nosi ona tytuł Księga Stworzenia (The Book of Formation) i opisuje największe tajemnice i sekrety naszego wszechświata. Co jest godne podkreślenia, całe opracowanie liczy sobie tylko kilka stron, nie więcej niż kilkaset słów.
Pytanie: Jak wszystkie tajemnice naszego wszechśw
iata mogą mieścić się w tak krótkim tekście? Odpowiedź: Księga ta ma zakodowaną formułę.
Weźcie pod uwagę wzór Einsteina: E=mc². Strony matematycznych wzorów kryją się w tej prostej formule. Tajemnice czasu, przestrzeni i ruchu są zredukowane do pięciu prostych znaków. Podobny sekret tkwi w Księdze Stworzenia: dzieło Abrahama zawiera wszystkie duchowe wzory i formuły dotyczące naszego świata: ruchu, czasu i przestrzeni. Księga Stworzenia kryje w sobie wszystkie tajemnice istnienia – od korzeni życia do korzeni chaosu, który trapi rodzaj ludzki.
Tak jak dziecko – i tak naprawdę, większość dorosłych, przez pewien czas ma trudności ze zrozumieniem formuły Einsteina, tak samo ludziom z pokolenia Abrahama nie udało się zrozumieć nieskończonej mądrości zawartej w jego starożytnym manuskrypcie. Odkrycie sekretów energii elektrycznej zajęło ludzkości tysiące lat. Tyle samo zajmie nam odkrycie sekretów energii duchowej zamkniętych w Księdze Stworzenia Abrahama.
MOJŻESZ – 3400 lat temu
Był największym prorokiem, jakiego widział świat ….
Książę na ziemi egipskiej …
Później, wyzwoliciel niewolników z ziemi, którą kiedyś pomagał władać …
A ostatecznie sługa Boży, którego pokora i oddanie nie znały granic.
Po wyprowadzeniu Izraelitów z niewoli egipskiej Mojżesz stanął na szczycie góry Synaj.
Tutaj otrzymał zarówno znajomość Tory, jak i boską mądrość Kabbalah.
Tora może być porównana do fizycznego ciała Biblii, Kabbalah jest jej niewidzialną duszą.
Tora mówi nam jak funkcjonuje świat, używając poetyckiego języka metafor i przypowieści. Kabbalah, poprzez odszyfrowywanie zakodowanych w Torze wiadomości mówi nam, dlaczego świat funkcjonuje w taki właśnie sposób. Odsłania uniwersalne prawa życia.
Zaprzeczając trwającemu 3400 lat nieporozumieniu należy powiedzieć, że tym, czego Mojżesz NIE otrzymał na górze Synaj była religia. Była ona od początku do końca wynalazkiem człowieka.
Mojżesz zapisał przekazaną mu mądrość Tory w dziele, które stało się znane jako Pięcioksiąg Mojżesza. Kabbalah została ukryta i ściśle strzeżona. Była przekazywana jedynie w postaci słowa mówionego wąskiemu kręgowi mędrców z pokolenia na pokolenie. Podstawowy cel, jaki krył się za tą osłoną tajemnicy, wynikał z wyjątkowej mocy Kabbalah. Gdyby dostała się w niewłaściwe ręce mogłaby zostać wykorzystana dla destrukcyjnych celów. Dlatego ustanowiono zakaz rozpowszechniania tej mądrości.
RAV SZYMON BAR YOHAI – 70 r.n.e.
Pierwszy wiek.
Czas masowej zagłady.
Cesarstwo Rzymskie okupowało Ziemię Izraelską, a ulice były skąpane we krwi.
Rzymianie wprowadzili surowy zakaz obrządków duchowych Izraelitów.
Największy mędrzec epoki – człowiek, którego będzie się nazywać Ojcem Świata – został skazany na śmierć.
Jego imię: Rav Akiva.
Jego przestępstwo: miłość do Boga.
Tysiące ludzi zebrało się na ulicach, aby być świadkami okrutnej egzekucji. Skóra Akivy została brutalnie zdarta z jego ciała żelaznymi, ostrymi jak brzytwa, zgrzebłami. Cień śmierci obejmował go w niemoralnie powolnym tempie. Ale mistyczny Akiva przezwyciężył świat fizyczny. Doświadczał rozdzierającego bólu tylko przez chwilę do momentu gdy ekstaza duchowej energii wypełniła całą jego istotę.
Opuścił ten świat z niewypowiedzianą radością 
w sercu. Zostawił po sobie swojego umiłowanego ucznia, człowieka, który stał się największym kabalistą w historii, potęgą wśród mędrców: Rava Szymona Bar Yohai.
Cesarstwo Rzymskie obawiało się potężnego Yohaia bardziej nawet niż Akivy. I dlatego zapadł kolejny wyrok śmierci. Mistyk, wraz ze swoim synem, znalazł schronienie w odludnej jaskini w Piquin w Izraelu. Przez trzynaście długich lat byli zmuszeni ukrywać się przed armią Cezara.
Próbując zdobyć taką samą kontrolę nad materialną rzeczywistością jak jego wielki nauczyciel, Rav Szymon zakopywał się w ziemi po szyję, każdego dnia swojego wygnania. W czasie tych długich lat bolesnej izolacji otrzymał instrukcje do mądrości kabbalah. Jego nauczycielami byli Mojżesz i prorok Eliasz.
Kiedy nastał nowy władca Cesarstwa Rzymskiego, Rav Szymon i jego syn mogli powrócić do Jerozolimy. Lata nieustannego nacisku ziemi, gdy był w niej zakopany, okaleczyły i nadwątliły ciało mędrca. Ale duchowe Światło, które emanowało z jego duszy sprawiało, że zwykłemu człowiekowi trudno było wytrzymać w jego obecności. Aby chronić tajemnice wszechświata, które mu odsłonięto, Rav Szymon wezwał jednego ze swoich uczniów – Rava Abba – aby powierzyć swoje nauki słowu pisanemu.
Rav Abba miał wyjątkowy dar pisania abstrakcyjnym językiem metafor i paraboli. I tak, sekrety pozostały bezpieczne, zręcznie ukryte w zawoalowanych historiach, czyniąc przechwycenie i niewłaściwe wykorzystanie tej starożytnej mocy trudnym dla grzesznych i niegodnych.
W ten sposób powstało podstawowe duchowe dzieło kabbalah – Zohar. Do dnia dzisiejszego Zohar („The Book of Splendor”, „Księga Blasku”) jest uznawane za dzieło autorytatywne i rozstrzygające w kwestiach kabbalah. Przez współczesnych Szymonowi rękopis ten był uważany za dzieło mistycyzmu i magii. Spoglądając w przeszłość, powód okazuje się oczywisty.
Zohar przedstawiał koncepcje i pojęcia, które o stulecia wyprzedzały „swój” czas. W czasach, kiedy ludzie nauki utrzymywali, że świat jest płaski, Zohar przedstawił naszą planetę jako kulę, na której w tym samym czasie jest dzień i noc w różnych strefach czasowych.
Zohar opisuje moment stworzenia jako Wielki Wybuch. Mówi o wszechświecie, który istnieje w dziesięciu wymiarach. Bada także pojęcie światów równoległych. Takie spekulacje były uważane za heretyckie i przerażające. A jednak to nie one były najbardziej zadziwiającymi, jakie pojawiły się w księdze Zohar. Ten tytuł ·należy do kolejnego pomysłu…. Rav Szymon powiedział, że Zohar jest więcej niż księgą sekretów i duchowej mądrości.
Ten mistyczny traktat jest potężnym energodajnym instrumentem, narzędziem ochrony życia, przepełnionym mocą niesienia prawdziwego pokoju, ochrony, uzdrowienia i spełnienia tym, którzy go posiadają.
A to też nie wszystko…
Jak monolit w filmie Odyseja Kosmiczna 2001, Zohar może rzucić iskrę w duszę pokolenia, wyzwalając głęboką zmianę i transformację w świadomości człowieka i społeczeństwa. Innymi słowy, tak jak żarówka oświetla ciemny pokój, odsłaniając poprzednio niewidoczne przedmioty, tak duchowe Światło Zoharu może oświecić umysły ludzi, aby mogli dostrzec ukryte tajemnice kosmosu.
Według tego wielkiego Kabalisty, te niewidoczne wpływy pomogą ostatecznie nakreślić przeznaczenie i cel ludzkości, jako że stopniowo poszerzyła się obecność Zoharu w naszym świecie.
Wielki mędrzec Yochai stwierdził, że przyjdzie dzień, 
kiedy nawet sześcioletnie dziecko będzie zgłębiać duchowe mądrości Kabbalah. Ale dopóki ten czas nie nadejdzie, oryginalne rękopisy Zoharu muszą pozostać ukryte.
I tak, zostały one ukryte na wieki.
Przygaśnięcie duchowego Światła Zoharu zbiegło się ze Średniowieczem, czasem, kiedy cywilizację we wszystkich jej aspektach, włącznie z edukacją, nauką i komunikacją – dotknęła silna regresja.
IZAAK LURIA — XVI w.
Wiek szesnasty dał nam najbardziej wpływowego Kabalistę w historii: Rava Izaaka Lurię.
Zanim ukończył 13 lat był już wspaniałym uczniem. Nazywano go ‘Ari’, co znaczy „ Lew’. Posiadał niezwykły dar rozumienia najskrytszych treści Zoharu. Przez ponad 13 lat żył jako pustelnik. Medytowanie nad jednym wersem Zoharu przez wiele miesięcy, do momentu otrzymania pełnego zrozumienia, nie było niczym niezwykłym dla Ariego.
Ari odkrył nadzwyczajne sekrety w poetyckich słowach Zoharu. Opisał system ewolucji, który wychodził daleko poza to, co Darwin wyjaśnił wieki później.
Ari napisał: “Nadejdzie czas, kiedy ludzie nauki, w poszukiwaniu brakującego ogniwa między człowiekiem i zwierzęciem, spróbują uznać małpę za tę formę życia, od której wywodzi się człowiek. “/Drzewo Życia, Gate 42, rozdz.1/
Ari wyjaśnia, jednakże, że małpa jest ‘niedoskonałą podobizną’ człowieka. Tak jak człowiek, małpa posiada pięć palców u każdej ręki. Ale w przeciwieństwie do człowieka, nie może ona wykorzystać swojego kciuka, bo nie umie się nim posługiwać.
Kciuk odpowiada najwyższemu wymiarowi w dziesięciowymiarowej rzeczywistości — poziomowi znanemu jako Keter. Według Ari’ego kciuk jest kluczem do ludzkiej inteligencji.
Faktycznie, Keter jest źródłem wszelkiej inteligencji, jaką przesiąknięty jest nasz fizyczny świat. Chociaż możemy zdumieć się inteligencją małpy, to jej fizyczne (i metafizyczne) DNA jest już z góry wyznaczone — małpa nie ma szans na wyjście poza ograniczenia wytyczone przez jej zwierzęcą kategorię. To ograniczenie inteligencji jest uwarunkowane jej niezdolnością do posługiwania się kciukiem.
Co ciekawe, naukowcy mówią nam obecnie, że przewaga ewolucyjna człowieka ma swoje korzenie właśnie w przeciwstawnym kciuku. Kciuk pozwolił nam stworzyć narzędzia, a zatem był kluczowym w rozwoju ludzkiej inteligencji.
Ari wyjawił nadzwyczajny kod wyjaśniający, w jaki sposób duchowa energia Mesjasza zacznie wyrażać się w naszym fizycznym świecie w pewne piątkowe popołudnie 1948 roku.
Około 500 lat później, w 1948 roku narodziło się państwo Izrael, a jego państwowość została zatwierdzona przez Narody Zjednoczone w piątkowe popołudnie.
W ciągu całego życia Ari wielokrotnie demonstrował swoje zdolności. Opowiadano, że pewnego razu zebrał swoich uczniów dla odbycia długiej podróży do Jerozolimy, by spędzić tam Szabat. Wszyscy byli zdumieni, bo jak mieliby dotrzeć do miasta na czas, gdy Sabbath był tuż tuż. Jednakże Ari był człowiekiem, który wybiegał potęgą umysłu ponad rzeczywistość. Powiedział:
‘Elementy czasu, przestrzeni i ruchu są jedynie wyrazem ograniczeń narzuconych duszy przez ciało fizyczne. Kiedy dusza unosi się ponad ciałem, te ograniczające czynniki przestają istnieć. Pozwól nam teraz pospieszyć do Jerozolimy, ponieważ nasze fizyczne ciała utraciły swój wpływ na nasze dusze’.
Po zatopieniu się w medytacji i mistycznej pieśni Ari i jego uczniowie dotarli do Jerozolimy zanim słońce zaszło, aby zapoczątkować Szabat.
Kabbalah Luriańska a Izaak Newton
Największą spuścizną Ariego jest jego kabalistyczne dzieło „Pisma Ariego” zebrane przez jego najbardziej umiłowanego ucznia, Rabbiego Haim’a Vital. Ta doniosła praca dała początek nurtowi znanemu jako Kabbalah Luriańska. Stała się ona podstawową szkołą myśli kabalistycznej i miała istotny wpływ na świat. Znakomici współcześni uczeni dopiero teraz odkrywają jak głęboki wpływ miał ten wielki renesansowy kabalista na takie intelektualne osobistości jak Sir Isaac Newton. Ten wybitny uczony – przez wielu uznawany za największego naukowca, jaki kiedykolwiek żył, odkrywca trzech zasad dynamiki i prawa powszechnego ciążenia – potajemnie studiował kabałę, w której natknął się na koncepcje, uderzająco podobne do niektórych jego największych odkryć naukowych.
Profesor Allison P. Coudert w swojej książce „Potęga kabały w XVII wieku” („The impact of the Kabbalah in the Seventeenth Century”) utrzymuje:
„Kabbalah Luriańska zasługuje na miejsce w historii naukowego i kulturalnego rozwoju Zachodu, czego jej zawsze odmawiano.”
Kabbalah Luriańska a Leibniz
Wielki matematyk i filozof Leibniz, który wymyślił rachunek różniczkowy i całkowy, a przez to, nudne zajęcia z matematyki, które musieliśmy ścierpieć w szkole średniej i na studiach, był pod silnym wpływem kabały.
W młodym wieku 38 lat, Isaac Luria odszedł z tego świata, wywarłszy wcześniej oszałamiający wpływ na Kabbalah. Pozostaje to bezprecedensowym zjawiskiem do dnia dzisiejszego.
Pozostawił po sobie system duchowy, który, kiedy zostanie w pełni rozwikłany i odszyfrowany, umożliwi ludzkości przejęcie kontroli nad jej jednostkowym i zbiorowym przeznaczeniem — mapę i przewodnik dla ciała i duszy, który uwolni ludzi od ich chaosu, strachu, bólu i cierpienia.
Mówi się, że Luria przyszedł na ten świat tylko w jednym celu – by wyszkolić swojego ucznia, Rava Chaima Vital, w zakresie systemu Kabbalah Luriańskiej.
ABRAHAM AZULAI – XVI w.
Sławny kabalista Rav Abraham Azulai napisał traktat kabalistyczny zatytułowany „Miłosierdzie Abrahama” (‘The Mercy of Abraham’). Wyróżniają się w nim dwa szczególne fragmenty.
Azulai napisał, że istotna duchowa transformacja będzie miała swoje początki w 5760 roku liczonym według kalendarza hebrajskiego. Będą to czasy, kiedy kabbalah rozprzestrzeni się na cztery zakątki globu. Okres, kiedy czas i przestrzeń skurczą się. Czas, kiedy tajemnice nieśmiertelności zaczną odsłaniać się przed oczami świata. Rok 5760 kalendarza hebrajskiego odpowiada rokowi 2000.
Drugi fragment ujawnia historyczne zarządzenie wydane przez mędrców starożytności:
Poczynając od roku 1540, podstawowa wiedza kabalistyczna musi stać się przedmiotem publicznego nauczania wszystkich ludzi, zarówno młodych, jak i starych. Tylko poprzez kabbalah na zawsze wyeliminujemy wojnę, zniszczenie i nieludzkość człowieka wobec swoich bliźnich. /„Miłosierdzie Abrahama”/
I tak się stało: w roku 1540 zniesiono zakaz studiów nad kabbalah.
Ale był problem….
Świat był na rozdrożu. Więzi pomiędzy nauką, filozofią i mistycyzmem zostały rozmyte. Wybitne umysły – zarówno mędrców, jak i niegodziwców – krążyły bez ograniczeń między tymi trzema dyscyplinami.
W przeciwieństwie do zdania współczesnych naukowców, ówcześni uczeni nie negowali związku między nauką i mistycyzmem, ale rozumieli, czym one naprawdę były: dwiema połowami tej samej całości! Mistycyzm był odpowiednikiem abstrakcyjnego, niemierzalnego aspektu piosenki – melodii. Nauka odpowiadała matematyce i namacalności zapisu nutowego.
Oba te elementy są prawdziwe.
I obydwa się nawzajem uzupełniają.
Ale to melodia jest tym, co porusza duszę i pozwala jej wzbić się w przestworza. Nie można doświadczyć rosnących emocji pobudzanych przez symfonię, jedynie przez studiowanie zapisu nutowego na papierze.
Jak zobaczymy w dalszej kolejności, w tym tkwiło sedno problemu.
W dziejach historii, było wielu ludzi biegłych w naukach filozoficznych i przyrodniczych, a także w tradycjach mistycznych. Niektórzy z nich zgłębiali kabałę jedynie dla własnego zysku i sławy, rozwijając swoje ego i ambicje, ale opóźniając nadejście świata ucieleśniającego pokój i spełnienie dla całej ludzkości.
Dlatego, patrząc z tej perspektywy, były to nadal niebezpieczne czasy. Uprzedzenie i niechęć do duchowej mądrości, jakie obserwujemy dzisiaj, praktycznie nie istniały w epoce renesansu, nawet wśród ludzi o najbardziej materialistycznym podejściu do rzeczywistości. Dlatego, koniecznością było pozostawienie pism Ariego zakodowanymi i niezrozumiałymi.
Niemniej jednak, historyczna działalność Abrahama Azulai zaszczepiła nasienie dla szerzenia kabbalah wśród ludzi. Nasienie musiało jednak trochę zaczekać zanim pozwolono mu wykiełkować.
RAV YEHUDA ASZLAG – XX w
Był największym kabalistą naszej generacji. Być może jedynym człowiekiem, który naprawdę rozumiał – a także wspierał – przemiany zachodzące w tym stuleciu.
Rav Aszlag zerwał z 4000-letnią tradycją, która zamknęła ogromną moc kabbalah w tajemniczych pismach Ariego. Nadszedł czas działania. Starożytne skarbnice kabbalah miały zostać otworzone rękoma tego sławnego mędrca.
Rav Aszlag wyjaśnił, że Zohar przewidział fizyczność dzisiejszego materialnego świata i jego władzę nad rzeczywistością duchową. W obecnych czasach, ludzie motywowani przez interesowność, intelektualizm i ego unikają duchowej mądrości jak plagi. Tylko ci, którzy poszukują prawdy z czystym sercem, są w stanie znaleźć tę mądrość.
Poglądy te są wyrażone w jego kabalistycznym traktacie „Wrota do Drzewa Życia” (‘Entrance to the Tree of Life’). Ponadto, Rav Aszlag stwierdził, że ci, którzy szukają prawdy kabbalah muszą przejść siedem prób, aby udowodnić, że są godni, by tę wiedzę posiąść.
Dlatego, nadszedł czas, by zdjąć zasłony:
“W takim pokoleniu jak nasze nie ma powodów do obaw przed wyjawieniem prawdziwej mądrości zupełnie otwarcie.”
/Rav Yehuda Ashlag’Wrota do Drzewa Życia’/
Był rok 1922. Rav Aszlag założył pierwsze Centrum Kabbalah w Jerozolimie. Naukę w nim uczyniono dostępną dla osób, które: odbywały studia religijne, były ortodoksyjnymi Żydami i miały powyżej 40 lat.
Wielu czołowych rabinów jego pokolenia przyjęło z aplauzem to historyczne otwarcie. Inni gwałtownie sprzeciwili się temu, rozdmuchując kontrowersje związane z rozpowszechnianiem tej duchowej mądrości.
Rav Aszlag został pobity przed swoją synagogą. Pozostawiono go, leżącego we krwi na stopniach świątyni, jedynie dlatego, że zaoferował mądrość swoim braciom.
Rav Aszlag z pobożnym zapałem zgłębiał Kabbalah Luriańską. Rozwikłał niektóre z największych sekretów, jakie ludzkość kiedykolwiek znała. Ale ogromna większość świata poświęcała niewiele uwagi jego historycznej działalności.
Pisma Rav’a Ashlag’a poruszają tematy, które dotyczą ostatecznego usunięcia chaosu z naszego życia – chaosu, który niszczył rodzaj ludzki od niepamiętnych czasów.
Eksplozja technologiczna XX wieku
Pojęcia takie jak względność, podróże kosmiczne, uzdrawianie i inne oddziałujące na dobrobyt rodzaju ludzkiego zostały pierwotnie ukryte w dziele Zohar jakieś 2000 lat temu. Geniusz Rava Aszlaga polegał na jego zdolności do ekstrapolacji tych sekretów z 500 letnich pism Ariego. Po odsłonięciu tajemnic przez Rava stały się one częścią podświadomości zbiorowej, także tych pracujących mozolnie w świecie fizyki. Na niewidzialnym duchowym poziomie, jego praca wyzwoliła eksplozję technologiczną XX wieku.
II Wojna Światowa – przepowiednia
Rav Aszlag został obdarzony ogromną mocą medytacji i wizjonerstwa. W latach dwudziestych napisał list-ostrzeżenie: „Wielka duchowa pustka i ciemność powoli ogarnia Wschodnią i Środkową Europę.”
Złowieszczy list został wysłany do czołowych europejskich Rabinów, z błaganiem, aby rozprzestrzeniali duchowe światło Zoharu na całym kontynencie. Jeśli tego nie zrobią, ostrzegał Rav Aszlag, doprowadzi to do zniszczenia i duchowego upadku judaizmu, ‘jakim podobnych ludzkość nigdy wcześniej nie oglądała’.
Jego ostrzeżenia zostały zignorowane. Zwykła wzmianka słowa „kabbalah” w dalszym ciągu wywoływała strach, a często zimną nienawiść, w sercach wielu przywódców religijnych.
Rav Aszlag pisał:
„Ratunek leży w poznawaniu kabbalah. Jeśli ludzie zaniedbają te studia, wtedy bieda, wojna, spustoszenie, mordy i zniszczenie zagoszczą na świecie.”
Są to mocne stwierdzenia. Trudne słowa. Niemniej jednak, duchowe prawdy.
Był rok 1955. Kabalista Aszlag odszedł z naszego świata w noc Yom Kippur, odpowiednią dla człowieka jego duchowej wielkości.
Być może największą spuścizną Rava Aszlaga jest pierwsze w dziejach hebrajskie tłumaczenie Zoharu z aramejskiego oryginału. To monumentalne mistyczne dzieło zawiera głęboki i klarowny komentarz wyjawiający długo skrywane tajemnice Zoharu i ich znaczenie dla naszego życia. Jego inną zasługującą na uwagę spuścizną jest ukochany uczeń, świątobliwy kabalista Rav Yehuda Brandwein.
RAV YEHUDA BRANDWEIN – XXw.
Rav Brandwein nastał po wielkim Rav’ie Aszlagu jako duchowy przywódca Centrum Kabbalah. Przed śmiercią, Rav Aszlag powiedział Brandwein’owi, że wkrótce będzie miał on swoich własnych uczniów, a jeden z ich pomoże przynieść światu mądrość, choć odbędzie się to wśród wielkich protestów i pogardy.
Rav Brandwein był delikatną i pobożną duszą, był też człowiekiem, który żył dla ludzi. Rozbudzał głęboką miłość we wszystkich, z którymi przyszło mu się zetknąć. Zarówno ateiści, jak i ludzie wierzący mieli dla niego wielki szacunek.
Posiadał niezwykłą zdolność, ogarniania swoją aktywnością dwóch światów – za dnia wspinał się po rusztowaniach i układał cegły na placu budowy, a nocą przy świetle księżyca zgłębiał wyżyny światów duchowych.
Spośród szeregu wielkich kabalistów, charakter i natura Rav’a Brandwein’a skupiały się raczej na aspektach duchowych niż religijnych czy politycznych.
Kiedy, we wczesnych latach trzydziestych, pewien ubogi Arab przyszedł na jego plac budowy w poszukiwaniu pracy, Brandwein dostrzegł duszę tego człowieka, wspólną nam iskrę Bożą, która istnieje w każdym z nas. Miłość Rav’a Brandwein’a przezwyciężyła religijne i rasowe podziały, które były tak rozpowszechnione w tamtych niespokojnych czasach.
Arabowi dano zatrudnienie i hebrajskie imię, aby ukryć jego tożsamość.
Po rozlewie krwi w czasie wojny w Izraelu w 1967 roku, Rav Brandwein był pierwszym obywatelem w kraju, który osiedlił się w Jerozolimie. Wiele lat później, kiedy Jerozolima stała się jednym miastem, pewien Arab przyszedł z wizytą do domu Brandwein’a. Przyniósł ze sobą beczkę pełną świeżych grejpfrutów. Był to ten sam Arab, któremu Brandwein dał pracę jakieś 35 lat wcześniej.
Oczy Araba były pełne łez. Powiedział Brandwein’owi, że czekał przez te wszystkie lata, aż do czasów powojennych, aby móc wreszcie z głębi serca podziękować za dobroć, jaką mu okazano. Taka otwarta manifestacja serdeczności pomiędzy Arabem i Żydem wydaje się być czymś niezwykłym.
Ale z drugiej strony, może wcale nie.
Zohar stwierdza wyraźnie, że cały świat – Chrześcijanie i Muzułmanie – będą kochali Izrael, kiedy jego dzieci podzielają się duchowym Światłem Zoharu. Akty dobroci i tolerancji Brandwein’a, wobec każdego, kogo spotkał, promieniowały tym właśnie duchowym Światłem. I to ono ogrzewało dusze ludzi w jego obecności.
W tym właśnie tkwi prawdziwa moc Kabbalah.
RAV BERG – XX w.
Rav Berg urodził się w Williamsburgu, w stanie Nowy Jork, w rodzinie z długimi rabinackimi tradycjami. Po studiach w Beit Midrash Gavoha w Lakewood, w stanie New Jersey, Rav Berg uzyskał tytuł rabina w renomowanym Torah VaDaat, w Williamsburgu.
Wiosną l964 roku, Rav Berg spotkał swojego mistrza Rav’a Yehudę Brandwein’a, autora „Szczebli drabiny” („The Steps of the Ladder’), komentarza do Tikkuney Ha Zohar i niewątpliwie największego kabalistę swoich czasów. Rav Brandwein dostarczył mu wiedzy i wskazówek, które umożliwiły mu transformację ze studenta w najbardziej wpływowego kabalistę tego pokolenia. I chociaż przyjmował mądrość kabbalah nie bez obaw i wątpliwości, to wkrótce stało się jasne, że misją jego życia jest udostępnienie tej mądrości wszystkim ludziom.
Rav Berg i jego żona, Karen, byli pionierami w upowszechnianiu kabbalah, jako źródła duchowej wiedzy, całemu rodzajowi ludzkiemu. Przekształcili Centrum Kabbalah z ośrodka studiów dla wybrańców w otwarte forum nauki, dla wszystkich zainteresowanych doskonaleniem siebie.
Przez trzy ostatnie dekady, Rav Berg poświęcał się kontynuowaniu spuścizny przekazanej mu przez jego nauczyciela.
Jego głównym wkładem w rozpowszechnienie mądrości kabbalah jest udoskonalenie programów wszystkich zajęć organizowanych przez Centrum Kabbalah, jak również napisanie i opublikowanie kilkunastu książek, m.in.: „Nieśmiertelność” (Immortality),” Kręgi duszy” (The wheels of the Soul), „Moc” (Power One), „Cuda” (Miracles), „Tajemnice i modły” (Mysteries and Prayer), „Tajne kody wszechświata” (Secret Codes of the Universe) i wiele innych. Jego ogromna wiedza i dorobek naukowy przyniosły mu tytuł najwiekszego kabalistycznego uczonego tego pokolenia.
Oprócz współzarządzania Centrum, nauczania, ciągłego weryfikowania i uaktualniania programów tam prowadzonych, Rav Berg znajdował czas na wykłady w różnych miejscach globu.
Rav Berg był sławny i szanowany dokądkolwiek się udał; często spotykał się na gruncie prywatnym z przywódcami świata, aby zachęcać do pokoju, szczególnie w niespokojnych regionach. Działał też jako doradca innych świeckich, duchowych i religijnych liderów wszelkich wyznań.
KAREN BERG
Karen Berg urodziła się w piątym pokoleniu rodziny amerykańskich świeckich Żydów. Została odsunięta od religii tak daleko, jak to tylko jest możliwe, ale mimo to zawsze czuła niezaspokojone pragnienie duchowej wiedzy i rozwoju. Posiadała też nadzwyczajnie rozwinięty ‘szósty zmysł’ i niezwykłą intuicję.
Był rok 1971.
Karen znała Rav Berga już wtedy, kiedy jeszcze zajmował się interesami w Brooklynie, w stanie Nowy Jork we wczesnych latach sześćdziesiątych. Przypadkowo, usłyszała, że wrócił do Ameryki po studiach nad starożytną kabbalah w Izraelu. Skontaktowała się z kabalistą i ubłagała go, aby nauczył ją tej mistycznej mądrości.
Przez tysiąclecia, wiedzę kabalistyczną osłaniała zasłona tajemnicy. Rav Berg był niechętny do wyjawiania tych sekretów pierwszej lepszej osobie.
Jeden mały sen dla kobiety. Jeden olbrzymi duchowy skok dla ludzkości.
Tej nocy, Rav Berg poprosił swojego nauczyciela, aby ukazał mu się we śnie, na znak pozwolenia, by nauczać Karen. Nic się nie wydarzyło. Nazajutrz, Rav Berg spotkał się z Karen, by jej odmówić. Karen przemówiła pierwsza. Powiedziała Rav’owi o dziwnym śnie, jaki miała poprzedniej nocy. Przyszedł do niej religijnie wyglądający człowiek. Chodził o lasce i nosił ciemny garnitur. Opisała mężczyznę bardzo szczegółowo. Powiedziała, że stary człowiek wziął swoją laskę, skierował ją nad jej czoło i pobłogosławił ją. Rav Berg był zdumiony i wstrząśnięty. Człowiekiem, którego Karen opisała tak dokładnie, był Rav Brandwein, który, rzeczywiście, chodził o lasce przez ponad 20 lat.
Karen i Rav Berg pobrali się w Jerozolimie tego samego roku. Połączenie ich dwóch przeciwstawnych światów odbiło się echem we wszystkich społecznościach religijnych od Jerozolimy po Brooklyn.
Ale to był tylko początek.
Rav Berg opisał kolejne historyczne wydarzenie:
Jesienią 1971, dwa i pół roku po tym, jak opuścił mnie mój mistrz, podeszła do mnie Karen. Coś kołatało się w jej myślach, zaproponowała spacer po parku.’Co cię niepokoi?’ spytałem. ‘No cóż,’ zaczęła ‘wiem, że szukasz jakiegoś kierunku. Twój nauczyciel i jego nauczyciel przed nim odnieśli sukces w odsłanianiu kabbalah. Wierzę, że musisz przenieść ją na inny poziom,’ powiedziała. Drżała. Zapytałem ją, co próbuje przez to powiedzieć. Zatrzymała się, a z jej oczu spłynęły łzy. Powiedziała: ‘Nadszedł czas, aby Centrum otworzyło swoje drzwi dla wszystkich mężczyzn, kobiet i dzieci, którzy mają pragnienie uczenia się.’ Pomysł ten sprawił, że poczułem się niepewnie na własnych nogach. Znalazłem ławkę i usiadłem. ‘To niemożliwe! To po prostu się nie uda,’ powiedziałem. ‘Establishment nas zabije!’
Rav Berg był bliski prawdy. Wzrost i rozwój Centrum oraz docieranie do ludzi takich jak Ty wiązały się także z kontrowersjami i przemocą. Pewnego razu Karen została zaatakowana kijem baseballowym przez religijnego szowinistę, który sprzeciwiał się ich małżeństwu i działalności kabalistycznej. Karen otrzymała mocne uderzenie w głowę, które spowodowało u niej wstrząs mózgu. W pełni powróciła do zdrowia, a to wydarzenie wzmocniło jej determinację, by korzystać z kabbalah do zwalczania przemocy, nietolerancji i chaosu, które od wieków znaczą krajobraz ludzkiej cywilizacji.
Dzisiaj, miliony ludzi mają dostęp do tej długo skrywanej mądrości. Niezliczone istnienia ludzkie zostały dramatycznie poruszone przez duchowe Światło Zoharu.
Teraz, kiedy tamy ograniczające wiedzę kabalistyczną są otwarte, ludzkość zaczyna być świadkiem – i uczestnikiem – rewolucji oświecenia zarówno na poziomie duchowym, jak i naukowym. W ten sposób nauka i duchowość osiągnęły większy postęp w XX wieku niż we wszystkich poprzednich wiekach razem!
A i tak jest to dopiero początek.